İki arkadaş karar verip bir iş yeri açıyoruz, baştaki konuşmaya göre iki ortak nasıl eşit çalışacak, nasıl mücadele verecekse öylece işe başlama kararı alıyoruz. Sermayeyi eşit koyuyoruz ve eşit şartlarda çalışacağız diyerek işe başlıyoruz.
Sonra ortağım işlerimi toparlayıp geleceğim diyor. (Ben kelimesini kullanmak istemiyorum ama) Ben bütün işleri yapıyorum ve bu böyle devam ediyor. Ona gel artık dememe rağmen ortağım hep bahanelerle şu bitsin geleceğim bu bitsin geleceğim deyip duruyor ama hiç gelmiyor ve ben bir seneden fazladır dükkanı her gün sabah saat 7 de acıyorum, gece 2 de kapatıyorum işimizde gıda üzerine çok yorucu bir iş bütün herşeyiyle ben ilgileniyor yapıyor ediyorum. Ne olaçak böyle derken bana ben gelmiyorum sen yevmiyeni al kendine diyor ama işler çok kötü olduğundan ben işci bile almıyorum herşeye kendim yetiyorum, kendime yevmiye almaya bile para kalmıyor ben kardeşiz diyorum olur böyle şeyler derken bu bunu anladıkca hepten arayı acmaya başlıyor ve hiç umursamamaya başlıyor.
Sonuçta 1,5 sene içinde dükkanı kapatmak zorunda kalıyoruz, belli bir borç kalıyor. Biz şimdi bu borcu paylaşaçağız ama benim o kadar zaman mücadelem ve emeğim var, ben hiç bir ücret veya emeğimi almadım. Bu işi isla fıkhına uygun olarak göre nasıl yapmalıyız. Benim bir hakkım var mı yok mu.? O kadar zaman ki emeğimin bir karşılığı var mı yok mu.? Biz şimdi borcu paylaşırken benim bu emeğimin hakkı nı nasıl alacağım veya almaya hakkım nedir. Yoksa benim emeklerim boşa mı gitti. Allah rızası için islamiyette fıkıhımıza göre yeri nedir nasıl yapmalıyız bir yardımcı olursanız bilgilendirirseniz çok memnun olacağım.
Cevap: Aleyküm Selam.
Abdullah HİÇDÖNMEZ